Dedemin Evi 1 Şiiri - Kenan Gezici

Çocukken her fırsatta gittiğim dedemin evi.
Duvarlar kalın pul pul ara ara dökülmüş kireçle kaplı.
Girerken evin içine o zamanlar bence kocaman.
Küçücük bir antredir bizi karşılayan.
Kışın eskiden soğuk ve çetin geçerdi.
Odanın ortasında koca bir soba beklerdi.
Günün her saati yanmasa bile varlığı tek yeterdi.
Tir tir titreyerek uyandıktan sonra yanardı.
Birde buz gibi suyla yıkamak mecburiydi.
Evin en lüksü duvardaki iki geyik resmi.
Üstünde dayımın tek namlu av tüfeği.
En büyük zevkimiz kimse yokken onu taşımak.
Gelen olursa diye sırayla kapıya bakmak.
Sabahın erken saatinde evin taş balkonunda durmak.
En sevdiğim aktivite toplaşan koyunları seyre dalmak.

Kenan Gezici 02/01/2025