ÜFÜRÜKÇÜ
Sömürü düzeni uzar taş çağına
Uçar emeğin bedeli kaf dağına
Sokar elini yoksulun bel bağına
Tükür birazcık kapitalin üstüne
YABANCI
Nereye baksak-ya da yönelsek
Başka zamanların-başka insanları
Sürekli bir yabancılık seyreder önümüzde
Mümkün değil yaklaşmak-ya da uzaklaşmak
YOSUN
Dağ yamacında bir koca taş
Ne yol olur,ne de yoldaş
Git etrafını dolaş
Yosun tutmuş yanakları
Sevilmedikçe
Bir yük taşıyoruz sırtımızda
Varoluştan
Kimimizin sırtında cevher
Tırmanır durur
Kimimizin semer
Anırır durur
SON ŞİİR
Sönecek bir gün içimizdeki şiddet
Birbirine sarılacak canlılar
Bütün aşklar sil baştan
Evrensel bir sevdaya doğarak
ÇOCUKLAR
Sevmişim sizi şirin çocuklar
Sevmişim bir kez beyazlar kadar
Siz gönlümdeki taze baharlar
Umutlara açan çiçeksiniz
ANLAMAK
Uzakları önerdiler bizlere
Yakınları bilemedik bu yüzden
Şeytanı Arabistan’da taşlattılar
Tanrı’yı sonuna sakladılar arş-ın
Ulaşamadık
BEKLENTİ
O köyde sevdiğim birisi var
Beni bekliyor yıllardır
Anlatacakları var biliyorum
Şimdi gitmeliyim
KUTUP
Ne kadar beyaz görünüyor karlar bu sabah
Ufukta güneş mi var acaba
Yoksa rüyadamıyım
Kalkıp yine karda mı oynasam
Hep oynadığım
Bu şiirde biraz önce siz vardınız
Dostlarınız da buradaydı
Üstelik esriyordunuz sayfa boyunca
Yüzünüzdeki masum sevdalardan
Ama şu gün ışığı
Bir özgürlük türküsü tutturmuştunuz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!