Debraj Siyah Şiirleri - Şair Debraj Siyah

Özgürlüğü çalınmış şizofreniyi yönlendiren seslerle planlar kuruyorum, şafağın uğramadığı bu karanlıklarda gözbebeklerimde devrik cümleler kurarak.
Ruhların sesini duymak için ölülere imzasız notlar yazarken tadımlık bir kaç damla intihar süzüyorum şiirlerden.Keskin cümleler kurup nefesini kesiyorum gecenin.
Acıların hayat bulduğu bende; ne bir koy var ne bir kıyı şizofrenik denizlerden kurtulacağım...

Taşsız bir mezarın meçhullüğünde gizli yalnızlığım; yitik yaşamın siyah bahçesine gömülü hayaller gibi.
Bir feryat çöktüğünde şizofrenin yüreğinden karanlığa: Kuşatılır gece,sararır yıldızlar...Elbette bir şeyler yazıyor bu yıldızlarda.(...Ksar...)

Sol çekmeceme kilitlediğim üryan ruhlu kadın içindeki cennetten sıkılmış olmalı ki leyliliğini liyakiyat görmeyip feragat ederek cehenneme çevirmek istiyor.
Aşk diye adlandırdığım kırmızı mercanın yazgısında varmış herhalde.
İfridi kadının misilleme arzusu kırmızı mercanın içine sakladığım polyanna-ya epilepsi nöbeti geçiritiyor.
Hezeyan yalanlar paslı bir cembiye gibi keserken meserretini, korkudan olması lazım kalbi ritim tutuyor siyah dudaklarına.
Kuytu karanlık köşede Irzina geçilmiş bir bakire kadın gibi ağlayan polyannaya,ifridi kadının tecavüzcü kaçık gözleri sahip olmus.
Göz kapaklarından kayalıklara atmalı kendini polyanna...

Ben şair değilim.
Her gece
yastığımı kemiren farelerden
çalıyorum şiirleri. Deli diyebilirsiniz
bana bayım.
Ama yanıldığınızı hatırlatırım.

Karanlık saçlı bir gecenin kırmızı gözlerinde görüyorum ruhumu.
Dudak dudağa rüzgar çehreli melekle.
Dûr a dûr ebâd-ı nâ-mütenâhi arasında kayboluyorum.
Melankolianın girdabında tükenen ömrüm hicab ede ede mutluluğun kollarında ebr-i bahar gibi.
Günah işliyor ruhumun acıları vicdanın zevklerinde.
Sarhoşluğun verdiği zevk gururlanarak feda edecek bildiğim en şiddetli mutsuzluğa.

Ameliyat masasında narkozsuz paslı neşterle ikiye ayırırken gözbebeklerimi kambur çocuklar,sen herzamanki gibi şeytani planlarını,
acımasızlığını
ayakta alkışlıyordun yüzüme tükürerek.
Beni kendine kara büyü ile asik ederek ilk planını hayat(ım) a sokmaya başlamıştın.
Ruhumun sen damlayan derinliklerinde; acı parçalarına sarılmış cesetlerlere teslim edildi zavallı hayallerim.
Karanlığın gizemli şairleri kurbağa derilerinin üzerine ruhumu titreten ask beyitleri yazmisti, gerçeklerle yüzleşmem icin. Gerçekler hiç bitmedi ilk çağlardan, kıyamete kadar da bitmeyecek; ama ben bittim acıları ruhuma dantel dantel işlerken.

Tropik ormanların bağrında gizlenen gizemli Tapınaklara gömülmüş Tanrılar gibi terkedilmişliği andıran paslı vucudunu gördüğünde aynada,
Sihirli boynuzlarıyla hayallere nüksettiğnde acılar,
Tarihe gömülmüş kemik kalıntıları gibi derin korku sardığında kağıtları,
...Bölündüğünde uykunun en tatlı deminde rüyaların,
Ecele düştüğünde umutların,
İçler acısı yandığında yüreğin,