Dayanılmaz Yara Şiiri - Kasım Kobakçı

Kırık bir mızrap gibiyim,
Kalplerin ateşinin kenarındayım,
Güllerin kokusundan doğmaktayım,
Kavga edip kendimle, gitmekteyim.

Kaç kez vurup, bizi bir yerden bir yere götürdü,
Nice dertler doğurup, kalbimizi büyüttü,
Değiştirir dilerse, bastığı her yeri,
Eteğini tutunca yakan aşktır bu.

Birçok duanın kalbinde buldum sesimi,
Arındırdım kendimden, öyle buldum sesimi,
Tuttum kör bir yarışın dizginlerini elimde,
Tüm ritimlerde keyifle çaldım sesimi.

Bundan daha iyi ne bulabilirsin burada,
Ölmek, sürünmek, ne dersen orada,
Bir gül gibi düştün yüreğimdeki umuda,
Sürgünler kime gülmüş, bu dayanılmaz yarada.