Dayandım Şiiri - Şehri Karakaya

Çileler içinde yaşıyorken ben,
Bunca ağır yükü taşıyorken ben,
Niye mi ölmedim şaşıyorken ben,
Yandı gönül yandı kora dayandım.

Mutluluk firarda dertler başımda,
Lokmalarım zehir tuz yok aşımda,
Felek belim büktü şu genç yaşımda,
Ahlar çeke çeke zora dayandım.

Anadan öksüzüm babadan yetim,
Dert ile sızlıyor kemiğim etim,
Allah’tan gayrıya demem hacetim,
İtildim kakıldım hora dayandım.

Bir vefasız çaldı kalbimi vermez,
Çektiğim dertleri acıyı görmez,
Nasıl yaşıyorum akıl sır ermez,
Kıymet bilmeyen bir yara dayandım.

Bazen aç gezerim kimi zaman tok,
Yoklukta yalnızım varlıkta dost çok,
Her gün yüreğime saplanır bin ok,
Bolluk hasretiyle dara dayandım.

Yaz ile baharı ben yaşamadım,
Yol vermiyor dağlar güç aşamadım,
Mutluluk yolunda hiç koşamadım,
Kış ayında buza kara dayandım.

Dost bildiklerimiz muhanet çıktı,
Can ciğer dediğim hatırım yıktı,
Yazdı infazımı kör kurşun sıktı,
Parelendim ah-u zara dayandım.

Ustaoğlu dünya fanidir fani,
Ana baba dede nerede hani?
Ömür biter ecel gelecek ani,
Kıvrandım kavruldum nara dayandim.

Şehri karakaya (26 Ekim 2010)