Davut Affan Yılmaz Şiirleri - Şair Davut ...

Boyalarla kaplı, dört duvarın arasında,
Hepsinin teker teker hüzün var mayasında,
Hayat olsa fark etmez toprağında taşında,
Tıkılıp kalmışım dört duvarın arasında.

Özgürlük getirir olmuş pencerenin ardı,

Sabretmez ise ademoğlu ne olur bir gün,
Bütün cihan ebediyen olacaktır sürgün.

Hakikat için mücadele gerektir bize,
Bir pusulan var ise gerek kalmaz ki ize.

Sabır taşım çatladı yüreğimiz kaynıyor,
Saymaya kalksana bak kaç bin ana ağlıyor?

Toplanmış bir yerlerden binlerce it sürüsü,
Satsan para etmez, ne dirisi ne ölüsü.

Ey Resul! çıktık bir yola, zifrin karasından,
Yollar derin dehşetli, bu yol senin yolundur.
Davana olan hasretle, düşman arasından,
Yollar pıtrak dikenli, yollar bastığın yoldur.

Bir derde iç çektik ki koşuyoruz Ey Nebi!

Simsiyah, arkamda dönen dolaplar,
Gece yatar gönülde, ıstıraplar,
Felek çattıysa, hoş gelmez mehtaplar,
Artık sözlerin dermanı kalmadı.

İçimi daraltır, dilimin lali,

Bir savaşa yenik düşmüşçesine yorgunum,
Kadere olan saygımdan, ben böyle durgunum,
Ben ki o kutlu davaya, çok büyük vurgunum,
Oysa onlar bilmezler, tan yeri ağarıyor.

Sabrım itaatimdendir, tek emire bakar,

Bir güne, bir kutlu sabaha uyandık,
Hak için, zulüm kapısına dayandık,
Her zaman, mazlumun sesini duyandık,

Her vakit, zulme BOZKURT pençesi vuran,
Sen benim duam, hayalimsin Ey Turan!

Karanlık zuhur etmiş düşlerime,
Beklerim vaadedilmiş günleri.
Sanki perde çekilmiş gözlerine,
Bekler mi vaadedilmiş günleri?

Aklı olan, olmayana anlatsın,

Ne zordur yaşamla ölüm arası,
Yüzüm ak, içimse zifrin karası,
Memleket bizde bir gönül yarası,

Semalardan izliyor seni Atan,

Vatan kokar topraklarım,
Sıksan toprağı, akar şehitlerin kanı.
Vatan kokar dağlarım,
Kazsan semaya yükselir ruhları.

Her bir yezidin var bizde intikamı,