Davut Affan Yılmaz Şiirleri - Şair Davut ...

Kelimelerin yetmediği, bir hayalim var,
Bu hayal yüzündendir ki, bu dünya bana dar.

Geçmem gereken kapılar, almışken gardını,
Ben hiç düşünmedim, o kapıların ardını.

Göklerde, yer yüzünün sessizliği,
Dillerde, şiirlerin eşsizliği,
Ve gönlümde, huzurun eksikliği,
Her yanım harap, ruhum düştü bitap.

Şehirlerde, bin belalı günahkar,

Kimi kapkara görür, masmavi gökyüzünü,
Oysa pak zanneder, kirden bulanmış gözünü.

Kimi barış ister, kan gövdeyi götürürken,
Oysa kımıldatmaz kılını, der daha erken.

Gözler, kamaşır şafağı beklerken,
Kimine çok gelir, kimine derttir.
Kuşlar, ötmeye başlar erkenden,
Kimine işkence, kimine derttir.

Gündüzler geceyi bekler sessizce,

Biz, kutlu yolda kutlu bedellere, azmettik,
Bu yolda bütün hayallerimizi katlettik.

Baş koyduk bir yola, boyun eğdik irtihale,
Bu yolda bin bir zorluk, imtihan ve merhale.

Gördükçe seni ümit fışkırır yüreğimden,
Ayrılmak istemem bir an olsun feleğinden.
Benim şüphem yoktur zerre kadar emeğinden
Başım yolunda senin, liderimsin Bozkurt'um.

Ayağım kesilmez yerden yolum sabit artık,

Bir aydınlığa uyandım, bir gece vaktiydi,
Boğazım düğümlenmiş, vücudum da terliydi,
Bir his vardı ki, bir şey olacağı belliydi,
Bir duygu vardı, sanki Talut'un takatiydi.

Günler gece oldu, gece ecele yakındı,

Vurulmuş ise sırtın, binlerce kez ardından,
Çekiniyorsa kardeşin, küçük bir yardımdan,
Duymuyorsa kimse, geberiyorsan kahrından,
Neyler bu gönül yiğidim, bu gönül ne eyler?

Güvenemiyor isen hiç kimsenin ahtına,

Sen Türk oğlusun, unutma özünü,
Öz yurdun da garip kalan öz benim.
Türk evladısın, unutma sözünü,
Öz yurdun da garip kalan söz benim.

Ata'n sana bir tek miras bıraktı,

Durmuyor, geliyorsun sen korkmadan,
Nedir bu ölüm, niyedir sormadan,
Uçacaksın; yürümeden, koşmadan,

Bir kudret, bir cesaret var mayanda,
Her şey sana, senin için RUVEYDA.