Davut Affan Yılmaz Şiirleri - Şair Davut ...

Her gece ansızın aklıma düşer,
Bize de ölüm gelir mi hayatta?
Her şehid haberi bağrımı deşer,
Bize de ölüm gelir mi hayatta?

Çok uzak sanıyorsun göz yummayı,

Ne bir mülke hasretim, ne muhtacım bir cana,
Bu gönlüm değil bir yara, davama aşina.

Olmasa da olur hayatta fani sevdalar,
Yaşayacaktır elbet, baki olan davalar.

Yalanlardan sıyrılmak için yaktın bin canı,
Doğruyu bulmak için yaptıkların, Hak mıydı?
Vahaları bulmuşken, yaktın bütün ormanı,
Doğruyu bulmak için yaptıkların, Hak mıydı?

Kaç ömür tüketmeli doğruyu bulmak için,

Yanıyor içim, her zerremi yakıyor benim,
Her insan benim! Her insanoğlu benim tenim.

Bir yandan yanar ciğerim, zulüm görmüşlere,
Buz keser kanım, bu zulümü görmemişlere.

Ey ADALET! Sen bu cihandan gittin gideli,
Sırtlanamaz oldu bu millet tek bir bedeli.

Bir Bozkurt’la çıktık, naralar attık ateşe,
Andolsun savaş açtık, zulüm denen kalleşe.

Günlere hasretiz, güzel günlere,
Özleme hasretiz, güzel dünlere,
Işık lazım bize, güzel künlere,

Yeni bir sayfa açtık, yürüyoruz,
Hazır olun, bekleyin, geliyoruz!

Şimdi! Çağla hırçın denizler gibi, Ey Bozkurt!
Bastığın her yer olsun sana bir oba, bir yurt.
Yapamaz kimse seni, ne köle nede mankurt,
Sen! Ormanda arslan, gökte kartal, ovada kurt.

Hak uğruna mücadelede, olmaz hezeyan,

Hangi tehdit "dur'' der ki Hak'ka giden nefere,
Akl-ı selim, yolu Hak'tır konuşmaz ezbere.
Karşısına dikilsede binlerce kefere,
Asla boyun eğmeyecektir haksız beşere.

Yürü! Yürüdüğün yol titreyerek coşacak,

Hakka giden yollar bir bir ayrılmış,
Bütün yolları birleştirmek gerek.
Duydum ki yollar büstün tıkanmış,
Bütün yolları genişletmek gerek.

Ademoğlu riyalara doymamış,

Bitmiş değil harbimiz, suskunluğa sürgünüz,
Şu karanlık bitince, güneş olur yöngümüz.

Güneş doğunca, unutacak zalim ezberi,
Anlarsınız, bir kez daha yaşarken Hayber’i.