Davamız Kadar Büyük Şiiri - Hasan Arpaci

Beni dağda bir garip,çocuk yaratıyorsun,
Sonrasında okuyup,yazacaksın diyorsun.

Bana sormadan gene,aile veriyorsun,
Bunlarla kurtuluşa,varacaksın diyorsun.

Dağda,bayırda koşan,açlık halin kim bilir,
Sen kimseye söyleme,göreceksin diyorsun.

Dünyanın zevklerine,tebelleş ediyorsun,
Sende bu hayata,uyacaksın diyorsun.

Bir yıl yağmur yağdırıp,ürünler veriyorsun,
Ertesi yıl alarak,doyacaksın diyorsun.

Köyde büyüyen çocuk,şehirde bunaldıkça,
Anlamaz bir dildesin,sen aptalsın diyorsun.

Benim derdim çok büyük,yüreğim kanamakta,
Kan içinde yüzerek,güleceksin diyorsun.

Ben derede yüzerken,okyanusa düşmüşüm,
Boğulmadan kalacak,yüzeceksin diyorsun.

Gönlümüz yükseklerde,hayatımız sefalet,
Gönlüne sahip çıkıp,bileceksin diyorsun.

Ruhum acılar çeker,enerjim akıp gider,
Sen hala huzuruna,geleceksin diyorsun.

Umut verdik,kan verdik,sonunda gönül verdik,
Halk için sende şehit,olacaksın diyorsun.

Bizler Anadolunun,dert yüklü çocukları,
Sırtlamışız bayrağı,sen hamalsın diyorsun.

Bizim yüreklerimiz,davamız kadar büyük,
Sancak gibi göklerde,yanacaksın diyorsun.

Arpacı Tanrı ile,böyle Hasbihal olmaz,
Tövbe edip af dile,Allah birsin diyorsun...

Hasan Arpacı,1979,Ankara