Kışa yatkın bir güz sabahı
Hüzünlü hikâyeler taşırken
Zemheride büyüttüğüm bulutlar
Zamanın kutsal beklemelerini
En zayıf yerinden yırtarcasına
Ansızın kapıma dayandığında
Değiştirdiğin mevsimlerime
Bir kaç damla gözyaşımla katlandım
Kalbimdeki ayazları içine katlayarak
Belki bu yüzdendir benzer mevsimlere
Hep aynı yerinden katlanmam
Nilay DemirhanKayıt Tarihi : 13.1.2011 21:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şairimiz Nilay DEMİRHAN; imge, simge üretme ustası olarak dikkatimi çekmiştir. Elbet başka şair dostlarımızda da aynı hüner var. İşte bu noktada bir kaygımı şair dostlarla paylaşmak istiyorum. Bir benzetme:
Altın stokuna sahip olsa bile bir kimse, tutup da iki tahtayı birbirine tuturmak için altın çivi kullanmaz. Derim ki, şairin heybesinden salkım-saçak imge, simge taşsa bile, ortalığa saçmamalı...Yerinde tam isabetle atış yapmalıdır diye düşünüyorum. Şu görüşümü de şair dostlarıma danışma kapsamında sormak istiyorum.
Düz yazıda kaba plan şöyle: *Baş, Orta, Son.* Acaba şiirde bu yöntem uygulansa, şiir şayıflar mı? Postmodernde pek önemli değil; üçüncü satırı sekize alsak da -bazen- etkilenmiyor.
Sevgili şairimiz Nilay DEMİRHAN, bu şiirin başlığında güz mevsiminin, kendi konumuna (yerine) dargın olguğunu söylüyor. Öyle ki kış urbası giyecek handiyse. Güzel; fakat ikinci dizeden sonraki söylem, biraz absürd gibi geldi bana. Daha doğrusu altın çiviler savruk kullanılmış...
Şairimizi yürekten kutluyor, özgün imge ve simgelerden bizleri yoksun bırakmamasını bekliyoruz.
*Nadir ŞENER HATUNOĞLU: matematikçi-bilim uzmanı*
TÜM YORUMLAR (7)