Bir köşesi daima kendinde gizlenen salon
Cazbar sokağı daracık
Beyaz tuşlu piyano titreyen elleriyle
Karanlığa yolunu gösteren çayda çıralı
Ney ağlar..
Darbuka güler
Köprü kendi başına biralem
Biralem kendi başına insan
Uyku çığlıkları arasında ses yok
yankısı yerinden yilkinik varlardan
Sonuncuyu da ilave etse kemana takım
Doldurmaya yetmiyor kendi boşluğunu
Bir tarafı boş kalıyorsa yalnızlığın
Bilhassa sevgi yaşındayken
Akıntıya kapılan
İnsanlık
Seyfi Karaca........Kasım / 10
Seyfi KaracaKayıt Tarihi : 15.11.2010 20:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!