Dangalak Şiiri - Veysel Şimşek

Haz almam dünyadan ne bu yorgunluk,
İki yüzlü insanda dostluk bir günlük,
İz bırakır akıllarda durgunluk,
Dost görünür sonra satar dangalak.

Öküzde olsa zorla çekmez düveni,
Her insana bel bağlama güveni,
Arsızların yoktur Dini İmanı,
Dost görünür sonra satar dangalak.

İki araya gelmez yırtık yakası,
Kinle doğmuş kinle biter şakası,
Silinmez kalıcı kara lekesi,
Dost görünür sonra satar dangalak.

Gelir gider girer çıkar yer içer,
Çıkarına ters düş bırakıp kaçar,
Satmak için yakın dostunu seçer,
Dost görünür sonra satar dangalak.

Bu satmak satılmak değil parayla,
İz bırakır kalpte gizli yarayla,
Böyle insanın farkı yoktur karıyla,
Dost görünür sonra satar dangalak.

İt bile it iken çevreyi korur,
İki ayaklı itler kör kurşunla arkadan vurur,
Helede böyle insanlarda arama gurur,
Dost görünür sonra satar dangalak.

Demeyinki Veysel'e nedir bu tavır,
Bizim dangalaklardan iyidir gavur,
İstersende suratına küfürler savur,
Dost görünür sonra satar dangalak.