nakış nakış yalnızlığı örmüş kendince;
garip bir hüzün var içinde
sevda dağlamış bedenini,
o hapsetmiş şiirlere kendini.
şimdi mürekkebinde en sevdiği şiirleri...
Baş kaldırmış topraktan,
Küçücük bir papatya.
Gözlerini açıyor,
Yavaşça umuda.
Onda bulur insanlar,
Sevginin anlamını.
biz kardeştik hani zamanda
birdi hep yüreğimiz?
ayrılmayacaktı ellerimiz?
ortaktı,bölünürdü ekmeğimiz?
hani acımazdı taşlarla yüreğimiz?
siperdihani birbirimize yüreklerimiz?
Gece uzun...
Gece, bir geceyi doğurmuşcasına sancılı...
Kararmış yüreği.
Beklediği gibi gelmemiş gece.
İçinde geceye dair bir bilmece.
Gecenin içinde binlerce ışık,
Özlem bitmez sevgili...
Özlem,karanlıktaki cam kırıntıları
Bazen batar ellerine acıtırlar içini ama
Tutmak istersin
Ya da ışık olurlar karanlıkta yoluna...
Haydi tutsana...?
Ellerini koymuş pencereye,
Sakin sakin düşünen bir adam.
Hayattan umudunu kesmiş sanki,
Sadece yaşıyor huzursuz yaşam.
Üzerinde ceketi yok
Ve de başında şapkası
Hayatta neleri gördüm,neleri...
Seninle unuttum tüm çirkinlikleri.
Ama sen nedense bırakıp gittin beni.
Şimdi kim bilir nerelerdesin?
Bence sen burdasın,bana o kadar yakınsın,
Yakın olduğun kadar uzaksın.
AŞKIMIZ
Seninle aşkımız;
Bazen gökyüzüydü baktığımız,
Bazen bir masaldı anlattığımız,
Bazen bir denizdi taş attığımız,
Bazen bir kumsaldı adlarımızı yazdığımız,
Yürek aşar da dağları aşar,
Sevda görülenin ardındaki izdeyse,
Bu şair görülmeyen güzelliği yaşar da yaşar.
Geride yaşanmadık sadece yaşanmışlık kalsa bile,
O sevdasına yanar da yanar...
Ve dünyanın yıldızlara en yakın yerinde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!