Dalgalar Şiiri - Ali Urgan

Sarmış bedenimi sükûtun keyfi;
Kâvî renkte mavi, nâçar dalgalar.
Sanki bende gezer bir gizli sâkî,
Ruhumla birlikte uçar dalgalar.

Ne meyden sarhoşum nede müptelâ.
O gözlerin yeter, o gözler alâ.
İster kara olsun isterse elâ.
Gönlüme sevdanı saçar dalgalar.

Ruhumu bir engin sahrâya sürdüm.
Gözlerin ferine ben ki mühürdüm.
Esirken hep sende, ben orda hürdüm.
Öyle bir rüya ki kaçar dalgalar.

Gözlerin bir yolcu ben sende hancı.
Dokunur her dem de kalbime sancı.
Öldürmez hasretin vursada acı.
Gizlenmiş sırrımı açar dalgalar.

İçimde beslendi yaşayan ölü,
Sabrın çeşmesinden besledim gülü.
Bir aşkla geçerek sahrâda çölü,
Gönlümde bir yara, düçar dalgalar.

Arzuyla pişenin hâli nicedir?
Derin deryâlarda gizli hecedir,
Kadın özleminde azgın gecedir,
Bir şehvetle benden taşar dalgalar.

Sırla dolu perî düştün perdeme,
Nâgehan hislerde yârim ol gelde...
Cihânın hükmüdür sevda var ser'de,
Deli gönlüm gibi coşar dalgalar.

Bir âlem ki benden ötede farklı,
Saldım bilinmeze şu garip aklı.
O kara gözleri içimde saklı,
Benden kaçar gibi koşar dalgalar.