Aybüke Şiiri - Ali Urgan

Dağları bürümüş bir sisli duman,
Vuruldum yandım da daha ölmedim.
Oy Aybüke ,sensiz akmıyor zaman,
Nedir yaşam, dünya ne hiç bilmedim.

Gerilse okların, vurmaz; yay düşer.
Kara gözlerine gökten ay düşer.
Allanmış dudaktan bana pay düşer.
Senin de ciğerin yansın Aybüke.

Yaktığın ateşi söner mi sandın?
Kaç gece hasretten özlemle yandın?
Gizli bir sevdaydı yine aldandın,
Ümitler sinende kalsın Aybüke.

Uslanmaz nefsime gizli hevâsın.
Alnıma yazılmış dertli revâsın,
Sen ki vazgeçilmez sırlı devâsın,
Şu damarda akan, kan'sın Aybüke.

İçine düşte yan derin ummân'ın,
Çırpın girdabında bir mu'ammâ'nın,
İç zehri elinden dertli ağman'ın,
Râbbim o canını alsın Aybüke.

Efkârı dindirip karlı geceden,
Aşkın mâbedinde sırlı heceden,
Geçenden, gidenden, sorsan niceden,
Yine de gönlüme cansın Aybüke.

Bu Dünya nâfile her şey boşuna,
Bir türkü tutturup kara kaşına,
Sevdamı yazsınlar mezar taşına,
Bırak seni mâzi ansın Aybüke.

Ecel gibi salsan içime korku;
Saplasan kalbime zehirli ok'u,
Tattırsan elinden sensiz yok'u,
Sen geçmişten sanki, an'sın Aybüke.

Vallâhi zerreyi bir yaratan vâr.
Aşkı sunup ruha bir aratan vâr.
Bazen çalıp yere bir atan vâr.
Sabahıma doğan, tan'sın Aybüke.
............
Ali Urgan