Çıkacaksın en yükseğe,
Bir batı rüzgârı esecek tenime,
Gönderen sensen
Beklediğim bildiğin meltem.
Yükseği yenebilsen
Kuşlarla bir olup bakacaksın
Yükseklerdeki o bildik yerden.
Bense
Son Baharın son demindeki,
Ulu bir ağacın kuru dalı gibi,
Dipten doruğa bir sarı öfkeyle
Dökerken yapraklarımı
Yeşilden kahveye çalar rengim…
Yağmur da yağsa
Arsız bir çocuğun duası gibi
Kuru kalacak dallarım,
Boşa dökeceğim tohumlarımı…
Biliyorum,
Toprak ta vermeyecek meyvesini
Tohumun çığıran sancısı
Çığlık çığlığa saracak seni.
Anla ki gerisi bir rüya
Her yer deniz
Her yer gökyüzü
Her şey masmavi
Hep nefes nefese
Yer gök sırılsıklam…
Uyandığımda
Göğümün dalından
Günüm ışıdığında
Bir martı düşecek
Toprağımdaki sudan içmeye…
Metin Egeli
Kayıt Tarihi : 13.4.2019 01:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
YirmidokuzEylül. 2018 18:18
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!