Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Ne acı bir çelişki…
Sn. şairimin de dediği gibi…
“olmaz olmaz denilen her şey.” Bu zamanda oluyor… “ama; oluyor işte,”
Neden, deniz kıyısında uyur da uyanmaz oldu bebeler…
Neden, onların hayallerini de alıp gitti, yoksa cilalamayı mı unutmuşlardı o masumiyet kokan kayıklarını…
Hani dağların tek sahibi yalnızca “kurtlardı”?
Martıların yolu ne zaman vurdu dağlara?
Yoksa suç, okyanusları bir yudumda içip bitiren serçelerde mi diyelim yine?
Martılara razıydık tamam da, ama bu çakal sürüsünün işi ne dağlarda…
Elinize… Dilinize sağlık… Ömrünüze, gönlünüze bereket…
Nicelerine inşaAllah…
Saygı ile…
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta