dağıt saçlarını dök belik belik
başımı göğsüne dayar giderim
dalgalar arası bir küçük balık
avuçlar içinde kayar giderim
gözlerinde aşkın balı süzülü
eritir kutupta duran buzulu
dizlerin dibinde bu gün kızılı
alnımı pembeye boyar giderim
merhamet şevkatin bana hazine
ayın şavkı vurur sanki yüzüme
parlayan gözlerin benzer üzüme
açlıkta duymadan doyar giderim
yanında kalan hiç bilmez batağı
ayakların altı cennet otağı
altıma sermeye başla yatağı
başımı yastığa koyar giderim
varlığın ısıtır soğuk odalar
munisce duyguya hislere salar
kolların açılsa uykuya dalar
en içli ninniler duyar giderim
yokluğun hatırlar apansız birden
toprağı çamura bularım terden
ferhat sabrı ile geçtiğin yerden
taşları delerim oyar giderim
varamam sensiz ne bahar ne yaza
o vakit havalar keser ayaza
fazla rağbet etmem ben bu beyaza
siyahtan urbalar giyer giderim
insan yürek kalbi senle tazeler
yolunu çiçekler ile bezeler
içleri hicranla dolu dizeler
hüzünlü mısralar yayar giderim
sensiz zengin kimse yahutta tacir
kendi vatanında olur muhacir
anmasın yüreğin bir köşe acır
seni başın tacı sayar giderim.
Kayıt Tarihi : 13.11.2009 14:09:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!