Dağınık bir mevsim şiiri

Ne zaman sarılsam bir gölge gibidir yaşam
Aynı fırtına döner durur durmadan
İrkilir bir sarnıcın gözleri
Ayın ürküten yüzü gibi
Ulu orta yalnız ve soğuk
Ve hiç yoktan buz gibi bir mevsim sancısı
Ve hiç yoktan gözlerine susadım

Pencerede kirli bir akşamüstü
Derisi yüzülmüş sesinin çiğliğin kanatır bütün acılarımı
Ve büsbütün kanıyorum seni durmadan……

Yağmur dayanıyor kapılara ve acıların vahşi ve ürkek bakışları
Darmadağınık saçların
Beni adresiz bir kavgada unutuyorsun durmadan
Vahşi bir yalnızlık akıyor sesimde
Ve aynalar kaçırıyor gözlerimde urağan bir dehşeti