Dağılın Sisler Şiiri - Suna Doğanay

Şimdi dağılın sisler, şimdi dağılın.
Bakarsınız yolu şaşar ışıkların,
Gezgin düşler gibi düşer mısralarıma.
Bakarsınız, soluğu kesilir hüzünlerimin.
Pervane olur başıboş sokaklara suskunluğum.

Şimdi dağılın sisler, şimdi dağılın.
Ardıç kuşunu dinliyorum geceye sarınıp
Uyanıp soluk bir şehrin uykusuyla,
Boğuşuyorum umut pazarında karanlıklarla
Ve siyaha boyanmış evler gibi küsüyorum.

Küçük kuşların çığlıkları yansıyor sulara.
Bir türlü alışamadığım, simsiyah bir hüzün gibi
Hep kovalıyor büyük kuşlar
Ay yorgun düşüyor gecenin ayazından.
Dolanıp dolanıp duruyor yanı başımızda
Sonra yine kış gecelerinin mavimsi aydınlığı
Kıvrılarak uyuklayan anılarla, hala orada
Titreşiyor ninemin sandığında yaşlanmayı bekleyerek

Karanlık çöküyor kutsal saydığım her dirilişe
Ansızın uyanıyor denizcilerin kollarında sahiller
İşte o an uzaklarda bir gelincik açıyordur belki de.
Bir yer var nasıl acımasız düşlerde, duyuyorum.
Hep özlediğim güllerini, bozkırını, hüzünle
Göz yumduğum için günahsız telefine, günah oluyorum.

Şimdi dağılın sisler, şimdi dağılın.
Işıksız bir damla uyuyor yanaklarımda.
Her notada çığlıkları duyuluyor sessizliğimin.
Kayıp bir şiir yıldızlarla buluşuyor, şair oluyorum.
Ve her yalnızlık, sessizliğin gölgesine sığınıyor.
Ve yine esir düşüyorum anılara çaresizlikle.