Dilde ‘ışkunla dâg yandurdum
Yine ben bir çerâg uyandurdum
Yâr sevmez dimiş beni cândan
Cân virüp yolına inandurdum
Hecr ile çökmiş idi hâne-i dil
Tîr-i yâr irişüp tayandurdum
Şemmesin nakd-i cân ile aldum
..
Besdür sirişk-i çeşm ile dâg-ı şerer-feşân
Da’vâya ma’ni lâzım ise ‘âşıka nişân
Şemşîr-i yâr belde durur bir harâmîdür
Kurtulmaz anda eylemeyen varı der-miyân
Kuhsâr-ı serde dîde-i giryânlarum görüp
Dilber didi hunâlike ‘aynâni tecriyân
Pehlûya çekmek olur idi tîg-i dilberi
..
Sîne pür-dâg olsa dil derd ü gam-ı cânân arar
Etmegin tenhâ yimez elbetde bir mihmân arar
Okıdı hüsnün kitâbın hattunı görmek diler
Dil Gülistânı temâm itdi Bahâristân arar
Zahmımun yaprakdur agzı şerh-i hâl ide diyü
Dil sokup hançer ana agzın gelüp peykân arar
Kebkebün izine yaş döküp hamîrün bilmege
..
Şem’ gibi dilde dâg u başda âteş gözde nem
Şâm-ı hecrün subhı yok ki nâr-ı gamdan dinlenem
Seyr-i gülşende surûd-ı neyle herkes pür-tarab
Pür-hazân-ı harîk feryâd-ı dilden n’eyleyem
Devletünde kişver-i ‘ışkı müsahhar eyleyüp
Eşkümi subaşım’itdi âhumı mîr-i ‘alem
Onmaduk başumda yâ bu kara yazular nedür
..
Lebüne benzemege goncede güftâr gerek
Servde kaddüne öykünmege reftâr gerek
‘Azm-i kûy-ı ‘adem itdüm n’ideyim cân u dili
Sâlik-i râh-ı Nebî yolda sebük-bâr gerek
Kişi zevk eylemege lezzet-i ‘ışkı cândan
Kendi pür-sıdk u safâ yârı cefâ-kâr gerek
Dûd-ı dil penbe-i dâg ile yeter dâg u kabâ
..
