Dağ ve Nehir Şiiri - Özkan Büyükburçoğlu

Dağ gibiydin,
Diktin; yerindeydin merttin.
Başın dumanlı olsa da,
Ordaydın.
Suskundun.

Ya ben;
Senden doğduğunu zanneden bir nehirdim,
Ama sen değildim.
Yatağımda akıyordum,
Aktığımda kıvırıyordum,
Kıvırdığımda uzaklaşıyordum,
Nehirdim,
Akıyordum kendi sonuma doğru,
Sen aynı, aynı yerinde kalıyordun,
Ben uzaklaşıyordum.
Sen suskundun.
Ben alabildiğine canhıraş.

Ben kıvrılıyordum derin vadilerde,
Olanca hızımla gürültüyle,
Senden bir parça koparıyordum kendimce.
Sonuma doğru akıyordum.
Sen aynı yerinde,
Suskun ve mütebessim.

Sen dağdın,
Ben nehirdim.
Ben hep kıvrılarak yaşadım hayatı.
Kıvrıldım kendi yatağımda.
Sen,
Sana yaslanana ihanet etmezdin.
Ben,
Çoktan kaç nehirle birleştim,
Kaç denizin göğsünde eridim.
Bittim.