Dağ kabul etmedi beni

Dağ kabul etmedi beni
Bırakıp kentte her şeyi gidiyordum ona
Bu kez ayağım değer deymez eteklerine
Kükredi bir aslan yelesine döndü
Etekleri
Kabardı bulutları,(larla)
gözlerimin içinde bir nefes döndü
‘Yüreğin al da gel’ dedi
kabul etmedi beni
Seslendim
buradayım
yüreğim
al burada
elimin altında
Kükredi aslan yelelerine döndü etekleri
Ellerin altında sevdalın var
bana değil zirveye değil
Eline bak
Titriyorlar incitmekten korktuğun
sevdiğin bırak gel.
Sen
ben
birde
sevdan olsun
sevdasız sergilere açmıyoruz
kır çiçekleri
kar çiçekleri
sümbüller
yaban gülleri
dağ laleleri
lalelerinin sergisi var sevdadan katıksız
Toparladım götürdüklerimi
Açtığım sergimi serilmeden
Döndüm kente
Ben ve sevdam
dağ kaldı
Dağ beni bu kez kabul etmedi
Sığınağım duldam kırmanım
Yalnızlığım
Dert ortağım
Yanı başımda Divlit’ in yavrusu
Kara taşlar içinde
Yüreğim kaldı..

Turgay delibalta