Dağ/ınık Şiiri - Atıf Okan

MAVİGÜL'E
beni bir dağ yamacından yontmuşlar
söğütler rüzgarlarını saçında saklıyormuş
kanadı kırık bir kuş
gibi düş/müşüm yeryüzüne

saçlarım kırgın ağaçlardan
yüzüm kurtlu kar imgesi
ellerim gümişi uzaklıklardan
gözlerime uçurumlar kazmışlar
beni bir dağ yamacından yontmuşlar

sonra bilmem ne zaman
balkonsuz bir çocukluk
kasvetli iç odalar
kardeşlerim annem babam
sarı odalar sisli aynalar
da sır olup kaybolmuşlar

feodal gençliğim
kurtuba yalnızlıklar
gemiler dolusu hüzünler taşıdım
limanlarını yıktığım denizler
ben bir dalgalı çığ/lık olarak buradayım

'zambaklar en ıssız yerlerde açar'
ben mavi bir güle sevdalandım
bülbüllerin feryadından kartallar
gökyüzünü bulamayacaklar

kırlangıçlar ağır geldiğinde gökyüzüne
gözlerinin göğü düşer ayaklarıma
ben gökler ötesine uzanacağım
beni bir dağ yamacından yontmuşlar
size hırçın rüzgarlar bırakacağım

işte o zaman bakınız
'tanrı sarı bir çiçektir'
solgun gözlerimde yalnız
tanrılar görünecektir...

yok/kuş göğsümde upuzun
sarı çiçekler açacaklar
ben:mezarı sonsuzun
beni bir dağ yamacından yontmuşlar..

06/07/2005