yüreğinin o ıssız ormanınından
bazen bir kuş gökyüzüne uçardı
solgun güller, demet demet yalnızlık
bakışlardan topladığın ne vardı
uçma ey kuş o gökyüzü yok artık
bir rüzgardın yapraklarla eğleştin
uzak bahçelerde bir soluk-
tan el oldun çiğ kokular kopardın
ardında kış bakışlı bir boşluk
ah kalbinden hep kalbine uzanan
aynalı bir odaydın her giren
tek kendini gördüğü için mi?
dayanamadı sen olmanın yüküne
bir uçurum gibi bıraktı ellerini.
Atıf OKAN
25/07/2005
Kayıt Tarihi : 29.9.2005 16:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!