Kulluk yolunda ki verilen söze...
Yürekten katılan aye'sin insan.
Geldiğin tarafa dönersin öze...
İmtihan için bir gayesin insan.
İNSANA
Kul değişip huzur kayıp olunca…
İnsan olan sevgi arar insana.
Uğraşmazsan hayat gitmez yolunca…
Nefret değil sevgi karar insana.
Aşkın ırmağına dalmamış olan...
Pis gönüle ilham akışır mı hiç ?
Sevda kapısını çalmamış olan...
Göz taa ötelere bakışır mı hiç.
Her türlü nimetin içinde iken...
Gözü aç olana insan deniyor
Fani bir hayatın hiçin de iken...
Sözü aç olana insan deniyor.
Kul yabancı olur dostuna bile...
Çıkar davaları bittiği zaman.
Ruhlara yayılır çekilen çile...
İns iblis nüvesi çittiği zaman.
1142
İNSAN İNSANLIĞI UNUTMUŞ YAZIK
Çıkar bazlı olmuş hayat maalesef...
Dost dostuna bile atıyor kazık.
Yaptığından duymaz zerrece esef...
Arşı alâ titrer yere dökülür...
Bir zalim mazlumu yıktığı zaman.
Tüm iyi hasletler kökten sökülür...
İnsan insanlıktan çıktığı zaman.
Onda kan bulamaz pireler, bitler,
Bak dilin önünde iki kapı var...
Konuşup durma dır dır insan isen.
Çıkara hizmetten eyle biraz ar...
Dönüp durma hep fır fır insan isen.
İNSANLIĞIN TEMEL TAŞLARI ÇÜRÜR
Nasıl yeşerecek bilmem umutlar?
Biri aç ölürken biri gün kutlar!
Tepemizde kara kara bulutlar...
Dağılmaz ki böyle her yeri bürür.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!