Çulsuz Yolcu Şiiri - Mutlu Alkan

Geldin ya yanıma, kıymeti var mı ki?
Ben tükenip de bittikten sonra
Ne hale düştüğümü hiç düşündün mü?
Beni terk edip de gittikten sonra

Yalnızlık ne acıymış, gördüm öğrendim
Fani kul beni yalnızlığa ittikten sonra
Rabbini bilen kul asla yalnız değilmiş
Öğrendim ama çileyi çektikten sonra

Yeşersin diye bekle gönül harmanı
Toprağa tohumu ektikten sonra
Türlü renkte güller açsın dalında
Koparıp bir dalını diktikten sonra

Sırtlanma her yükü, pişman olursun
Çekemeyip omuzların çöktükten sonra
Kokla baharda gülü, koklayamazsın güzde
Dalını, çiçeğini, döktükten sonra

Gönül bir saraydır kırk kapısı olan
Bilirsin kapısını açıp girdikten sonra
Bereketlenir heybende olan ne varsa
Bir parçasına kıyıp da verdikten sonra

Sabret ve bekle, sabrettiğin hak ise eğer
Avucunu göğe, alnını yere serdikten sonra
Kavuşur yüreğin huzura, vuslat misali
Demet demet muhabbet derdikten sonra

Çırpınmayan ne uçar ne de yüzer
Yükselirsin kanadını açtıktan sonra
Kırma ki kalp kırılmasın kalbin
Toplanır mı dağılan saçtıktan sonra

İsyan etme asla her daim şükret verene
Yokluk içinde olanları gördükten sonra
Ecel gelir, ruhun kalır amelinle baş başa
Toprağa cesedi gömdükten sonra

Bir daha dönme hayırdan geri şer olana
Şer olandan hayra döndükten sonra
Olandan verilir, olmayandan verilmez
Işık bekleme mumdan söndükten sonra

Çıkarsın çukurdaysan düze düzlüğe
Nefsini hor görüp yere vurduktan sonra
Cesaretin var mı yok mu, çıkar ortaya
Zalime zulmünü sorduktan sonra

Ağlamam sanma, yolundayken hayat
Kahkahalar atarak güldükten sonra
Unuturlar seni de unutmam diyenler
Vaden dolup da öldükten sonra

Bilmeli insan sözünün ağırlığını
Konuşmalı, lafını ölçtükten sonra
Arfaoğlu elbet bir gün anlarlar seni
Ahirete çulsuz göçtükten sonra
08.04.2020