Cryonics Şiiri - Veysel Toprak

Embriyo;
insanın ağzında yıllanırken barbarlık
anladım,
ceninken vazgeçmeli doğmaktan
ne kötü,
metal bir uygarlığa gözünü açmak!


Kabile Seramonisi;
ölüme yolcuyken tenim
kim bilir kaç sayfadır defterim,
ey üzerime yorgan diye örttüğüm toprak
aradığın benim, ellerim çürümesin isterim
toprak dokundukça hodbin yaralarıma
yanılgılarımı hatırlarım,
sözcük tutsan saçlarıma
şiir gibi bir şey olurum...


Üvey acılar tangosu;
bana benzemiyorsun travmasında
haykırdı çoğunluk mottosu,
insan kalamama dürtüsü,
fikirleri öldürememe korkusu
sizler, bizler, ötekiler
şehirli hayvanlar tarihsel sızı
' öteki' görmeye ant içmişler!


"beni suçlayanların
sizin üzerinizdeki tesirini biliyorum"


Sokrates müdafaası;
bir bilsen kaç nefes arasıyız,
son sözlerin söylenmesi
sekerat anıyız
iflah olmaz ölüm baskınıyız,
kaç taşın karşılığı taif'teki dua
ve sığınarak örümcek ağına
mücerred şeytanımı takıyorum koluma,
yine de yolcuyum
en dünyalık halimle
tutunurum rahman'a
acıyla her sınandığımda
acz ile varlığım
rahim'in huzurunda...


İnsanlık kanaması;
haykırdı
kendi bilincine kavuşamayan insan
'yok et onu!' , 'bitir işini!'
içimde beyaz adamın kızılderili sezgisi
ötekiydi ilkellik, yok edilmeli
çizgi roman marifetiyle yok edildi
kırıldı gişe rekorları,
eşit var olma hakkı
sentezini oluşturamadı insanda
nefretle iliştirildi rakamlara...


Muhalif kabile çarmıhı;
öte karanlıklarda
unutulmuş insanlar var
sildik onları bir bir varlık sahamızdan
olay bile sayılmıyor şimdi
ben insan(!)
en fazla bu kadar eşref-i mahlûkat


"fikirlerinize katılmıyorum
ancak onları dile getirebilmeniz için
kellemi veririm "


Voltaire giyotin intiharı;
ey gölgesine gizlendiğim
ölümü unutan kalbim
bilirim,
kendini hükümdar sayan yanların var
aynanda büyük ölümsüzlük rüyası:
ey ruh-i rahmani
ikra ikra / söyle bana
var mı benden daha ölümlüsü dünyada
söyle kim savmış sırasını
bundandır yanılgıların küfre sapması...


Çirkin piyon portresi;
kucaklamak en tehlikeli kırılganlık,
zor gelir nedense
umut renginde yaşamak
bundandır belki
insan olduğumuzu inatla haykırmak!


Devren satılık krematoryum;
zaman, küflenmiş damar
karanlıklarda teslim olmuş giz
korku karışır çivilenecek tahtaya
ayakkabım bırakıldı mı kapıya,
içine sığmaz yaptıklarım
ölüyüm canım
çıplak ayakla gitmeye yeminliyim
can işte
kırılıyor toprağa düşünce
kime seslensem beyhude
ne olur koruyun beni
varlığıma şahit sömürge organlar!