Çözümsüz Şehir Şiiri - Saadet Kızıl

Olmuş olan kader bağlarıyla,
Birde çözmeye başvurduk bunu.
Çözerken içimizde hiç bilinmeyen denklemleri,çözümsüzlükleri
Kimbilir,
Belkide tebeşir tozlarının kurbanı olduk,
Biz sevdaya vurulduk,
Sevda vurdu bizi canevimizden.
Amansız bir yarıştı ki bu,akıttık kan dolu gözyaşlarımızı
Haykırırken içimizdeki onca suskunlukları,
Kimse duymadı bizi...
Karanlığa gömülmüştü,fikrimizin katilleri
Biz bir sevdayı yok edecek kadar gaddar değildik
Sevdaymış gadda
..........
..........