ne zaman aşkı düşünse insan yalnızlığından
modern çağların hüznü çöker önüne
omuzunda ağır bir yük gibi umutsuzluk
yüzünde harita gibi ağrılar dolanıp durur
derin fısıltıları haykırır sessiz duyulan zaman
belli ki bakışın anlamını yitirmişiz çoktandır
sanki aşk şiiri yazmaktan utanıyoruz artık
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta