ne zaman aşkı düşünse insan yalnızlığından
modern çağların hüznü çöker önüne
omuzunda ağır bir yük gibi umutsuzluk
yüzünde harita gibi ağrılar dolanıp durur
derin fısıltıları haykırır sessiz duyulan zaman
belli ki bakışın anlamını yitirmişiz çoktandır
sanki aşk şiiri yazmaktan utanıyoruz artık
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta