Corona Şiiri - Halil Yılmaz 4

Corona dünyayı hep kasıp kavurdu.
Genci, yaşlısı, nice canlar savruldu.
Ana-babalar evlere hapis oldu.
Dostlar, akrabalar hepsi unutuldu,

Mal, servet, toplayıp istif edip durduk,
Üstüne oturup her gün sayar olduk,
fakir, yetimin halini sormaz olduk,
Günah ve tamahın kurbanı mı olduk.

Bin bir çeşit zevk, eğlence, oyuna daldık,
Her gün farklı çilingir sofrası donattık,
Tıka basa yiyip, içip, göbek bağladık.
Bu devran ilelebet böyle sürer sandık.

Aylan bebek, kelebek olup tuba kondu.
Cennet bahçesinde, Gülistan koklar oldu.
Şefkatsiz kalpler taş olup, başa zül oldu.
İnsanlığın imtihanı corona oldu.

Hak zül celal ikram eder kula nimeti.
Kullar Kadir kıymet bilip şükretmedi.
Rabbim noksan etmez rızkı, rahmeti,
Azgın nefsin eseri, virüs musibeti,

Kimse care bulamadı coronaya
Bilim insanları oldular madara,
Elon Musk aya çıkmış, kimseye ne fayda.
İnsanlar tek tek ölüyor, kimin umrunda.

Virüs; beyaz, siyah tanımaz, candan eder,
Evladü ıyali sormadan, yardan eder.
Acı, çaresizlik, insanı bedbaht eder,
Biçaresiz kullar, Hak’tan merhamet bekler.

Samim kul anı yaşar, Mevla’ya şükreder ,
Ahvali görür üzülür, Hakk'a arz eder.
Ya Rab, bu illet bizi hangi gün terk eder.
Hakk'a sual olmaz, tövbe etsin kul yeter.

20 Şubat 2021

youtu.be/Ua4Mw-Xq0AM