Can Sevgili Şiiri - Halil Yılmaz 4

Cihana teşrif eyledin bir seher vakti
Gül cemalin Gülşen ediverdi âlemi
İns-ü cin, asırlar umutla seni bekledi
Gök ve yer ehli selamla tebşir eyledi

Seva gölü çöl, Zerdüşt ateşi kül oldu
Kâbe’deki putlar devrilip zail oldu
Ebu Cehillerin saltanatı son buldu.
Şeytan Beytullahtan ebediyen kovuldu

Gelişinle yeryüzü gülistana döndü
Yetim ve fakirin yüzü ilk defa güldü
Bilal-i Habeşî –Zeyd Bin Haris özgürdü,
Zülüm ehlinin beli kırılıp yol göründü

Girilmez gönüllerin kilidini açtın
Yıkılmaz sanılan burçlara bayrak astın
Affedilmez zalimlere kucağın açtın
Şefkatinle beşeri hayrete bıraktın

Cehaleti en büyük düşman ilan edip
Âlimleri, Nebilerin varisi saydın
Eşitliği; beşerin hakkı kabul edip
Kutsal belde de, insanlığa tebliğ ettin

Cihanın güneşi, gönüllerin incisi
Can sevgili, Nebilerin son temsilcisi
Aşkınla yanmayan gönlün sönsün ateşi
Seni sevmeyenin, yıkılsın viranesi

Seni anlatma da, sözlerim kifayetsiz
Seni anlama da, beşer ne kadar aciz
Seni görmeyen göz kör, bilmeyen akılsız
Seni inkâr eden insan, gider imansız