Corak Cukur Zamana Şiiri - Seyfi Karaca

Tozlu pasakli
Cok sürtüp gezinmis bir ayak kokusu gibi
Sökülüp takilabilen protezliligin torna tezgah parcalarindan
Kuraklik ezberlerinden
Beriye ve itibaren
Temiz kalan hic bir huzuru kendi halinde birakmayan cok marifetli buldozerler gibi
Her sokak bir baska cöplüge ve herkess
En yakininin yabancisi olmaktan mükellef
Agzi dili kokusmus kelimelerle cayir cayir hayati bos yere yakilmisligin
… hükmü yok yazan kulvarlarina silinmezlik lekesiyle
Citasi alcak yüksek keskince cerceveli virajin..
Sokak lambalarindan ötürü, kendini karanlikta kayip gören eksik gedikleri
Astari solgun sargi bezleri kadar eski yyamali burusuk ve kivrimli
Balkondan merdiven sacaklarina kadar dik egilimli ucurumlardan
Ve sonra caddeye sokaga intihar süslü salinimlarda birbiri ardina sarkarak
Kendinden baska herkesin isini gören
Mercek alti ve kalburüstü kirinde yundugu kelepire kendini tartarak
Kesik dilimlerden kanadikca insan suretinden sanciyan
Cekmecelerden dökülüveren kezzap ile küflenmisse damlalar
Ne var ki adressiz pusulasiz yörelerden segirterek bu yollara
Devri düsük ve mekani yikik viran genisligindeki insan piyasasinin
Meraklisina günahini alip satmak icin birbirine benzeyen
Herkesin toprakta biraktigi ölüsüyle
Aynadaki terkedilmis yüzü
Devremülkten bellim belirsiz zamirler egirip dokuyor sanki
Corak cukur zamana

Nisan / 24