ÇÖLDE GÜL AÇTI
Dünyaya kasvet çökmüş,
Üzerinde kara bulutlar dolaşıyordu.
İnsanlar kula kul olmuş,
Kendi yaptıklarına tapıyordu.
Topraklar çorak,
Havalar kuraktı,
İnsanlar insafsız vahşi,
Sevgiye muhtaçtı.
Ve bir gün,
Çölde gül açtı.
Etrafına mis gibi,
Kokusu ile nurlar saçtı.
Hira’dan yükselen ses,
‘’Oku Yaratan Rabbinin,
Adıyla Oku.
O insanı kan pıhtısından yarattı.’’
Diyordu.
Gelmişti beklenen nur,
Yayıldı bütün cihana,
Ulaştığı yerler,
Gül gülistan oldu.
Katılaşmış kalplere,
Sevgi muhabbet doldu.
Gel ey nur aydınlat kalbimizi,
Yeşert kuruyan ümitlerimizi,
Zira sana ihtiyacımız var.
Dostu Allah olana,
Bütün âlem olur yar.
Şevki Çiftçi
Şevki ÇiftçiKayıt Tarihi : 15.4.2006 11:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Onca binler kere binler salat ve selam olsun der Rab Tealadan şefaatine nail kılmasını niyaz ederiz.
Hayırlı çalışmalar.
TÜM YORUMLAR (20)