Çok Özledim Gözlerim İle Gülmeyi

Çok özledim gülmeyi
nasıl da neşeyle
kahkahalar atardım
baba mın sırtında
sonra yuvarlardı beni yerlerde
gıdıklardı
o gülmelere o kadar hasretim ki

Şimdi ise canım yanıyor gülerken
her tebessümüm de bile
kalbime binlerce
hancer vurulurcasına
kanıyorum
çok özledim
çocukluğum daki
gülmelerimi
o kadar da neşe dolardı içime
gözlerim parlardı
yüreğim çoşardı
ben özledim masumiyetimi

Ne geçti elinize
mutlumusunuz sanki
bir başkasını üzmek
nasıl sevindirebilir ki
bir insanı
yüreğinizde merhameti
öldürmüşsüniz ki
anlayamazsınız size söylediklerimi

Gülüyorum şimdi de karşınızda
yüzümdeki
bana acı veren
canımı yakan
maske ile
ağladığımı göremezsiniz
kahrolsamda
yansada ruhum
cehennemi ateşte
göremiyeceksiniz hüznümü
hissedemiceksiniz yorgunluğumu

Gecelere ağlıyorum ben
yıldızlara döküyorum içimi
güneş ile unutuyorum dertlerimi
ufak bir kediyi severken
paylaşıyorum yorgunluğumu
gülüyorum karşınız da
canımı yaksada
ama özledim ben
yüreğim ile gülmeyi
özledim masumiyetimi
özledim babamın bana
bisiklet aldığın daki
saf sevinçlerimi
özledim çok özledim ben
gözlerim ile gülmeyi....