Çok kuzey Şiiri - Kpt Yılmaz Bektaş

Buzdağının az üzerinde
Gündüzün beyazı içimde
Bin doğrudan bir gerçeğe
Mıknatıs gibi çekildiğim
Kaç kuzey var ki bildiğim?
Bilmediklerim daha çok!
Göğün bir mertebesinde
Gece karanlığın perdesinde
Yıldızların çok berisinde
Güneşin dahi bilemediği
Dans eden ışıkları gördüm.
Hayalimin de çok ötesinde
Yeşildiler artık niyeyse
Ve her kimin işiyse…
Sonra Ayı gördüm
Sonra da Güneşi
Sabah ki gülen yüzüyle…
Bir yerden dönüyorduk
Selamlaşırken bir birimizle
Ya kuzeyin çocukları!
Onlar neredeydiler şimdi
Hangi bembeyazın altında
Gülüyorlarsa iyi elbette
Ya ağlıyorlarsa soğuk kadere
Kar kaçtıysa da gözlerine
Kardan adam ağlar mı hiç
Buza dönmüşken bin yüzle
Keşke görebilseler gözlerimle…

Yılmaz BEKTAŞ