Çok Katlı Kulübemden Şiiri - Okan Aksoy

Mutluluğun resmiydi o gördüğüm.
Çocuğunu omzunda taşıyan bir papaz.
Beynimin duygusal merkezinde
İki odalı bir kulübeydi istediğim,
Onu da yıktılar,
Hayat üflediğim balonlarımı,
Tellere taktılar.
Kat kat apartmanlar diktiler.
Kirpiklerimin arasındaki arafta
Birbirine uzaktan bakan insanlar yaşıyor şimdi.

Kulübemden yazıyorum tüm bunları.
Baktım penceremden içeriye,
Önümde bir Erika,
Bir söz gibi gülüyor gözlerime.
Tuşları direniyor,direniyorum.
Ve yazıyorum da yazıyorum.
Çivi çakar gibi bir hırs bu.
Nerde oğulunu omzuna alan bir baba görsem
Kıskançlıktan ölüyorum.

Dünya umurlarında değil onların
Ağız dolusu gülüyorlar.
Halk için,sanat için
Gülmek için gülüyorlar
Babamdan bir yaş büyüğüm
Ve hala baba olmadım.
Sövüyorum ağzıma ne gelirse.
Halk için, sanat için.