Çok İsterdim Şiiri - Ahmet Ihsan Arac

Herkes dert içinde…
Dert ise benim içimde demeyi
Derdimle demlenmeyi ne çok isterdim ey yar

Bakma sen bu halime
Bizim elde her şey mış gibi
Gözünde yaşı olanın yüreği kış gibi

Oysa ne çok isterdim
Eldivensiz eller giymeyi,
Kimseye vermezcesine
Kutuplarda yüzercesine
Soğuğu kendime,
Sıcağı sılaya vermeyi
Sahipsiz sinelere girmeyi
Ne çok isterdim ey yar

Düşük omuzlarda, düşük başlarda
Islak kirpiklerde hüzünlü kaşlarda
Kıtadan kıtaya koşan kutlu atlarda
Bir kıl olmayı ne çok isterdim ey yar

Yiğit başlarda kutlu yürekler
Zindan zindan zulümler gezer
Yüksek duvarlarının yüksek tellerinde
Gür gür güvercinler pinekler
Zikir zikir Yusuflarla
Eren bir güvercin olmayı ne çok isterdim ey yar

Gaybubetler ürkek, zulmiyet arsız
Sinmiş bir köşede hasta ve mecalsiz
Kimselerin kimsesiyle benzersiz
Gelecekte okunacak bir hikaye emsalsiz...
Olmayı ne çok isterdim

Kıyılardan sınırlardan kopup yağan
Kurak kıtaları sulayan
Vazgeçmiş makam mansıptan
Kosan bir süvari olmayı
Egeden Marmara’dan denizden karadan
Akan bir süvari olmayı
Ne çok isterdim ey yar