Çok geç Şiiri - Serdar Iğdır

Kanayan yanlarımızı sarıyorduk aynı düşlerle,
Yüreğin kanıyordu, mazideki sevgilerle sarıyorduk,
Ben kanıyordum, hayallerimizle sarıyorduk,
Sonra akşam oluyordu...
Uyuyorduk...
Sen uyuyordun,
Ben saçlarındaki yıldızlar sönmesin diye bekliyordum.
Rüyalarındaki mutluluk yüzüne vuruyordu,
Gülüyordun, uykusuzluğum geçiyordu...
Sabah oluyordu, uyanıyorduk....
Sen uyanıyordun...
Ben zaten hiç uyumuyordum.
Açlığımızı bile bile bastırıyordu,
Geleceğe dair planlarımız;
Kutu gibi bir ev, ortadirek bir yaşam
Ve çocuklar...

Ve sonra yaz geldi ilk defa bu şehre,
Şehir ilk defa yazı yaşıyordu, sıcaktı.
Yaz biryandan, düşler br yandan,
Dayanamadın sıcağıma, kaçtın...
Saatler kaç defa geri alındı?
Kaç bayram geçti sensiz, bilirmisin?
Ve yine bir kış günü fırtınalarla geldin,
Hatırladın mı?
Yüreğindeki buzlar yoktu.
Lakin şehir bembeyaz kar altındaydı...