Çok Fazla İnsanım

Çok fazla insanım
O kadar fazla ki göze batıyorum
Sessiz sevgilerin acısıyla koştururum
Nefesim kendi nefesim değil
Kendi sözlerim ürkütüyor beni
Sesiz gönüllerde duyuluyor çığlıklarım
Diyorum ki acı eksilmesin ağzımdan
Buna inanmam gerek.
Durmadan büyütmeli umutsuzluğu
Direnmek, hep direnmek ve devam etmek adına
Gelin benimle
Kim gelirse gelsin acıya
Hep yer vardır
Birden gelişir ve hız verir ruhunuza
Bizim tasalarımız eskidir
Hatırlayın bir gün öldüğümüzü
Biz o zaman ufaktık
Kötü çıkmış bir resimdik
Yanlış anahtardık
Duvarların arkasında kaldık
Kanımız bile doğru dürüst akmadı
Şimdi yaşarken
Nerede olursak olalım
En azından hazırlanmalıyız
Rahatça ölmeye