Çok bilen Şiiri - Atila Yalçınkaya

Kelamında efsun hikmet zan eder.
Ettiği birkaç lafla yıkarda gider.
Ömrünü bir hiçin anaforunda,
Tüketir kül gibi, hem zirü zeber.

Seradan Süreyya’ya konuşur durur.
Bir devlet yıkarken yenisin kurur.
Kendi bedenine malik değilken.
O yana bu yana tehdit savurur.

İyi ile çirkin çorba dilinde.
Karanfil bekliyor kokan teninde,
Yol bir değil otuz kırktır önünde,
Hayat görür boğulduğu fikrinde.

Atila Yalçınkaya