Çocuksun İşte Şiiri - Efe Can Doğan

Karanlığa bir kibrit yakıştır adın
Pencerelerden içeri ışıklar girer
Rahatsız olursun
Perdeler çekilir
Teninin kokusu kaplar tüm odayı
Adım teşir ürünü olmaktan çıkar
Bana aşkı tattırdın der gibi demlenir
Dudakların , dudaklarımda.
Rüzgara kendimi bıraksam
Seni almadan gidemem
Kayıp rüyalarda buldum seni
Sonsuz yollarda yürüdüm seni ararken
Seni beklemezken geldin
Ki mutluluk böyle zamanlar içindir
Aşka harman edildik
Tutsaktık iki yabancının bilinmezliğinde
Sonra bekler olduk yarınları
Sonsuz bi bekleyiş çaldı seni
Bekledim ki kapılar çalsın
Sen geldiğinde her şeyin sesini açacaktım
Gökyüzünü aydınlatacaktı gülümsemelerim
Mutsuzluğum bi meyve gibi düşecekti toprağa
Hayata karşı bi zafer daha kazanacaktık
Bu yüzden herşeyi bıraktık
Hiç olduk çok olmak için
Yok olduk biz olmak için
Nefessiz yağmurlar ciğerlerimizi yaktı
Aşk adını taşıyan prangalara mapusluk ettik
Gündüzleri gözümüzü aldı
Gecelere vurulduk düpedüz
Gecelerdi ,gözlerinde ben vardım
Hecelerdim adını Kalbimde yalnız sen
Bu bekleyişin bir adı olmalı dedim
Her doğan çocuğun kulağına fısıldadılar
Benim çocuğum da sendin.