uçurtmasını elinden kaçıran çocuk.,
onun bir bulutun arkasına saklandığını sanıp ağlıyordu…
oysa o gün., günlerden bahardı ve havada hiç bulut yoktu…
,
ince-uzun toprak bir yolda yürüyorum., iki yanımda sıra-sıra ağaçlar
çaldığım ıslık donup kalıyor dudağımda.,
her taraf buz–her taraf kar…
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Evet sayın Çeştepe, çocuklukta kaybetmeye başladığımız şeylerin acısını bir yıl, beş yıl değil, bir ömür boyu çekiyoruz.Hem de kendimizi büyüdük sanarak. Zevkle, imrenerek okuduğum şiiriniz bana çok şeyler düşündürttü. Sevgi ve gönülden tebriklerle...Enver Özçağlayan
bize tebrik etmek düşer...usta kaleme sevgi ve saygı ile.
Bahçe sınırı boyunca kıvrıla kıvrıla, denize doğru yol alan dere ve aynı paralelde akan bir su arkı. bazen deredeki her türden su ürünü, bazen de yolunu kaybedip arka gelen minik şaşkın balıklarla oynamak. Yabani asmalasın çiçeklerinin iç bayıltan kokuları, kıyafetimizde aradığımız nar çiçeklerinin renkleri.
Babamın bütün titizlik ve emeğine karşılık, her bahar yeniden canlanan böğürtlenlere elimizdeki sopalarla saldırdığımız o günler. Yani ne bileyim doğanın ve doğallığın tam ortasına düşüşümüz bir tesadüf değildi elbet.
Hiç şikayet etmedim, hiç yermedim, hiç ıstırap duymadım. Tek bir şeyin özlemini çektim hep ve hala. Kitaplarla dolu bir oda. Çünkü kitaplardı hayal dünyama açılan tek kapı, gökyüzü, bulutlar yağmur ve daha nice nice Tanrı vergisi benimdi nasıl olsa doğada.Kısmen de olsa şimdi kitaplarla dolu bir kitaplığım var, kır menekşeleri, güller, sardunyalar, nergisler ve daha neler neler yetiştirebileceğim bir bahçem. Çılgınlar gibi ötüşen serçe seslerini dinlerken akşamüstlerinin mor renginde, hüzünle karışık bir tatlı huzur bulduğum o yerlerde yıllardır şehirlerde kaybettiğim çocukluğuma da kavuştum.
İşte orada tuttu çocukluğum ellerimden, servilerin çıkardıkları sesler hiç değişmemiş. Aynı çocukluğumda olduğu gibi şimdi de aynı olan bir çocuk bir de orta yaştaki ben.
Aslında yitirilen sanki çocukluk değil de beklentiler, hayaller ve hayatlar.
Kutlarım Sayın Cevat ÇEŞTEPE. Çocukluğuma yaptırdığınız yolculuk için ayrıca teşekkür ediyorum.
========================================
Dizelerle duyguların yarışı. Tebrikler ***10***
Hayal gücü yaşlandıkça zayıflarmış kendimden de buna inanıyorum, Cevat Çeştepe ise hala orta okul çağlarında ki hayal gücüne sahip... Bu zenginliğe gıpta ediyorum. Hiç büyüme Çeştepe...
Bu güzel anlamlı şiirinizi tebrik ederim Cevat Bey.Nicelerine..Selam ve saygılarımla..
Çocuklukla başlayan kaybetmeler sürüp gitmemeli,olağan bir şeymiş gibi devam etmemeli.Deneyerek öğreniyor insan,yanılmalarla öğreniyor.Öğrendiği yeniliklerden ders çıkarıyor,kazanmayı öğreniyor..Şiiriniz güzeldi,insanı çocukluk anılarına götüren,ilk kaybedişlerini anımsatan..Kutluyorum değerli şair..
Düşündürücü ve derin anlatımlı güzel bir paylaşımdı. Tebrik eder, esenlikler dilerim.
Yarınlarımızın umutları olan çocuklar kaybetmeye başlarsa! Eğer
Çoktan kendimizi kaybetmiş olmaz mıyız biz büyükler?
Çocuklar için varız biz yoksa varlığımız ne eder?
Oysa ki Gençlere emanetti yurdumuz!Bunu demiş idi büyük ÖNDER
DİLEĞİMİZ ÇOCUKLARIMIZA TORUNLARIMIZA GÜVENLE YAŞAYACAKLARI ÖZGÜRLÜK ŞARKILARINI ÖZGÜRLÜK UÇURTMALARINI UÇURACAKLARI GÜZEL VATANI KORUYUP ONLARA EMANET ETMEKTİR
TEK UĞRAŞIMIZ DIR YÜREĞİNE SAĞLIK DEĞERLİ CAN DOST HARİKA BİR ANLATIMLA GÜZEL BİR ŞİİR OKUTTUĞUNUZ İÇİN TEŞEKKÜR EDERİM
Bizler sıkı sıkıya tutumuştuk uçurtmaların ipini, kaçırmamak için ne uğraşmıştık ne mücadeleler vermiştik. Hayata sarılır gibi, hayır hayır umuda… Peki bugün? Belki de dediğiniz gibi çocuklukla başlar kaybetmeler.. Ya yarın? Önümüzdeki süreçde umarım çocukların bütün hayallerinin gömülmesine izin vermeyiz.. Yüreğine sağlık Cevat Bey, kutluyorum. Nice şiirlere…
Bu şiir ile ilgili 50 tane yorum bulunmakta