Çocukluk Oyunları Şiiri - Mehmet Geliç

Eski bir kaldırım taşına bıraktığımı hatırladım.
Gülümsemenden kalan mutluluk kırıntılarımı.
Sevgimi haykıracak kadar yetişkin değildim.
Cümle kuracak kadar da edebi.

Çocukluk anılarımda hep yer almıştın aslında.
Hatırladığım her şeyi sana bağlamıştım.
Senden birkaç yıl öncesine,
Yâda bir ömür sonrasına.

Beraber oynayamadığımız oyunları listeden çıkardım.
Sadece senli olanları oynadım yıllarca.
Senin hep ebe olduğun,
Ve beni ısrarla kovaladığın oyunları.

Çoğuna çocukluk da deseler hislerimin,
Bir büyüklük payı vardı elbette.
Büyükler gibi özlüyor,
Onlardan daha büyük seviyordum.

Şimdilerde o büyüklerden biriyim aslında.
Seni tekrar bulamayacak kadarda küçük.
Çaresizliğim değişmemiş çocukluktan.
Ümitlerim ise çoktan azalmış.

Evet başka şehirlerde başka omuzlarda yaslı başın.
Gözlerin farklı bir renge bakıyor biliyorum.
Beni sorma ben hala seviyorum.
Senin ebe olduğun çocukluk oyunlarını.