Bazen nezaketsiz gibidir hayat
çocuk gülümsemeleri ile şımartılır.
Şimdi gülümse çalınmadan oyuncakların.
Aranır ya çocukluğu insanın?
Bir gölgedir sığ suların derinliğinde.
Bilinmez,
bir zamanların büyüme isteğinin
şimdi veryansınlarını...
Çocukluk ne uzak ve aslında ne yakındır
kolalı yakam ve cebimde mendilimle.
Şimdi girsem şu kapıdan içeri
sarılsam çocukluğuma
Sarılsam...
Sarılsam...
Sarılsam...
İnsan yol aldıkça ömründen
anlatacak hikayeleri çoğalırmış
boyunun kısalmasına inat
ve ne gariptir kendinden alınan
onca şeyin içerisinde
en çok oyuncaklarını özlemesi!
Belki de çocukluğunun
dev hayalleri saklıdır
o kırık dökük oyuncaklarının bir yerlerinde.
Şimdi kim bilir kimin saklı düşlerinde?
Kayıt Tarihi : 3.10.2022 17:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Onları en fazla uykusuz bırakan da oyuncaklardır.
Aslında küçük meşgaleler insanın çalışıp geçindiği iş gibidir.
Onlarda ilgi, sevgi ve disiplin ister.
Güzel şiirinizi kutluyorum.
Nice şiirlere.
Halit Korkmaz, teşekkür ederim üstadım çok naziksiniz sevgiler, güzellikler dilerim..
TÜM YORUMLAR (3)