Çocukluk günlerimiz Şiiri - Zeynep Kırmızı

Sabah erken kalkılır
Eller hemen yıkanır
Yer sofrası ortada
Besmeleyle başlanır
Duman üstünde çorba
Keyifle kaşıklanir
Kızarmış külür ekmek
Recel kaymak yanında
Hepsinde ayrı emek
Hamd edilir sonunda
Çile çekmis vefakâr
Parfümsüz kına kokan
Nur simâlı analar
Birbirine seslenir
Birazdan zil çalacak
Çocuklar geç kalacak
Aceleyle giyilir
Yakalık siyah önlük
Ellerde deri çanta
Uzaklar yakın olur
Hissedilmez yorgunluk
Hep beraber pür neşe
Revan olunur yola
Selam verip güneşe
İstikamet okula
Defter kalem masada
Aklımizda oyunlar
Çocuğuz nede olsa
İp atlama dokuz taş
Mendil kapmaca telaş
Teneffüsler pek kısa
Öğlen geçti hülâsa
Bekleriz heyecanla
İkindi den akşamı
Aydedemiz doğacak
Yarışmanın zamânı
Hazırlanır her gece
Sorulacak bilmece
Patlatılır mısırlar
Çıtır çıtır çekirdek
Hıkayeler masallar
Dinlerdik isteyerek
O ânın büyüsüyle
Hayâllere dalardık
Iyilik perisiyle
Mutluluğu arardık
Çıkardık gökyüzüne
Yıldızlarla kayardik
Ne cabuk geçti yıllar
Göz açıp kapayınca
Saçlarımız doldu kar
Dönüşüm yok arkaya
Yüreğimiz hep çocuk
Yaşlanmıyor anılar
Düşünüp taşındılar
Üç zaman diliminde
İlk de karar kıldılar
Çocukluğumuz