Çocukluk., bir uzak masal

"ağır havaların ıssız bahçeleri'nde"
.
bazen kendi çocukluğuma dönüyor., çocuksu rüyalar oluyorum
kovboylarım dökülüyor mesela., dallardaki sinema afişlerinden
ben çifte tabancalarında kurşun olup., sarkıyorum bellerinden…
ama içimde bir kızılderili ölüyor., sönüyor bütün barış çubukları
sebebi ben miyim bilmiyorum
hiç görmediğim anamın kapanıp dizlerine.,
utancımdan ağlıyorum…
. ,
-“koşun., kurşun eritmeye çağırıyorum”
/koşuyoruz biz olup., türkü söyler gibi geçerek bahar ateşlerinden
umudun mavi kahkahalar attığı yarınlara/
. ,
kapı aralığına saklanmış ilk öpücük gibi., yürekleri ateş basınca
bir hevesle tırmanırız ki., ‘büyümek’ merdiveninin basamaklarını
dudağımızda zuladan çıkmış sigaraların baldan tatlı nikotin acısı…
yolun daha yarısında ., yumruk yumruğa girdiğimiz her kavgada
ne çok öleceğimizi bilmeden
koşar adım geliyoruz işte bu günlere.,
durup-dinlenmeden…
.
.