Çocukluğumu Özledim Şiiri - Yorumlar

Dünün Çocuğu, Yarının Yaşlısı

Bir zamanlar çocukluktu adımız,
Tozlu sokaklarda kurulurdu tahtımız.
Ne para bilirdik, ne geçim, ne hesap,
Bir misket dünyamızdı, bir ip atlayış rahat.

Çember çevirirdik teneke kapaktan,
Mutluluk dökülürdü her bir şakaktan.
Gelecek kaygısı mı? O da neydi ki?
Yoklukla doyardık, doymazdık belki...

Bayramlar gelirdi, içimiz kıpır kıpır,
Ayakkabımız eski ama kalbimiz pırıl pırıl.
Şekerin, harçlığın kutsal bir değeri,
Bir mendil bile alırdı yerini severi.

Düğünler olurdu sokak arası,
Bir saz, bir davulla dolardı havası.
Kına yakılırken titrerdi elim,
Sünnet olunca büyüdüm sanırdım derin.

Asker uğurlarken ağlardı mahalle,
Konvoyla karışırdı gururla sitem.
Bir cenaze olduğunda sessizleşirdi gün,
Komşunun acısı da bizimdi, hüznün düğüm.

Sobanın çıtırtısıyla uyurduk gece,
Alevin gölgesi düşerdi tavana izce.
Bir at olurdu bazen, bazen bir kuş,
Hayalden hayale kanat açan düş...

Yoksulluk vardı ya, çok şükür vardı,
Her şeyin kıymeti nadir, ayrıydı.
Bir lokma ekmek, bir tas çorba
İkram edilince olurdu bayram sofra.

Bir komşu gülümsese ısınırdı içim,
Bir acı paylaşılsa hafiflerdi biçim.
Sevincimiz ortak, acımız da öyle,
Birlikti bizi insan yapan özle.

O zamanlar masumduk, tatlı ve duru,
Kirlenmemiş gönül, lekesiz ve gururlu.
Yalan bilmezdik, kötülük tanımaz,
Dostlukla büyür, sevgiyle yanardık az.

Annemin sesinde ninniler vardı,
Babamın bakışı liman gibiydi.
Şimdi bir ayna var, kırık ve yorgun,
Gözümde birikmiş bin yıllık yorgun.

Ama sonra büyüdük, çatıldı kaşlar,
Hayatla öğrendik ne demek savaşlar.
Geçim dediler, borç dediler, dert,
O çocuk gitti mi, döner mi elbet?

Saçlar beyazladı, bel biraz çöktü,
Zaman dediğin şey, usulca söktü.
Ne kaldı geriye o güzel günden?
Bir avuç özlem, bir tutam hüzünden...

Yaş aldık, yaşlandık, çözüldü bağlar,
Çocukluk kokusu dolsa da dağlar...
Bir salıncağa binsem yine geri,
Dursa zaman, dursa şu dertli seri...

Dünün çocuğuyum, bugünün yükü,
Yarının yaşlısı, zamanın hükmü.
Omzumda yıllar, gözümde yaşlar,
İçimde hâlâ o sokaklar var...

Ne eski ev kaldı, ne de sobamız,
Anılar yankılanır, içimde ıssız.
Bir resim, bir yorgan, bir yarım masal,
Kalbimde uyuyan bir öksüz vefal...

Şimdi aynaya her baktığımda,
Bir soba alevi düşer duvara.
Tavanda kıpırdayan o masum gölge,
Seslenir usulca: “Unutma, sen de bir çocuktun önce…”

Değerli kardeşim bana yazdığın yazıların hepsini okudum gerçekten düşündürücü ve geniş bir perspektif ten bakışınız olayları ve hikayeleri yorumlamanız hoşuma gitti gerçekten bu anlamda başarılısınız ,değerlendirmeyi bu şiire bıraktım sanırım aynı dönemleredenk geldiği için çocukluk anılarımızı ben bıoraz farklı anlatacak kadarzor günler anlatmayı düşünüyordum ama VAN lı bir kardeşim de en az senin kadar mutlu bir çocukluk yaşamış benim artık aykırı şeyler yazmam yakışmaz benim yaşadıklarım bana kalsın dedim ve sana hayat boyu başarılar dilemek , gelecek yıllarında en az geçmişyıllar kadar mutluluk ve esenlik getirmesinidilemek daha anlamlı olur diye düşündüm sağlık ve esenlikle kal kardeşim başarılarının devamını dilerim.

Yüreğinize sağlık üstadım, çok güzel bir şiir beğeni ve taktirle okudum. Tam puanla yürekten alkışlıyorum selamlar...

Sn: Dilekçi bey,
Bu güzel eserinizi,
Beğeniyle okudum.
Yüreğine salık
Kalemin daim olsun.
Başarının devamını diliyorum.
Dost kalemi kutlarım
Nice güzel paylaşımlara.
Sevgi ve saygılarımla....

Duygu yüklü şiirinizi
begeniyle okudum

Sevgili Hürrem,

Şiirini beğeniyle okudum. İstanbul'un varoşlarında yaşadığın şeylerin benzerlerini ben de Van'ın o günkü varoşlarında yaşadığım için çok da sevdim.

Sizin yaptıklarınızın neredeyse tamamının aynısını yaptığım için sevdim.

Biraz benzer şeyler var mı içinde bilmiyorum ama ben de 'Ben Küçükken Van Bambaşka Bir Yerdi' şiirine koydum benzer çocukluk anılarımı.

İyi ki varsınız, hem güzel öykü ve masallarınızla, hem böyle capcanlı, diri, insanı geçmiş zamanlarına götüren güzel şiirlerinizle.

Başarılarınızın devamını dilerim.

Şahbettin Uluat

ŞİİRİNİZDEYDİM.
GÜZELDİ.İLGİYLE OKUDUM.

KUTLARIM.
ERDEMLE.

o günlere taşıdınız
kutlarım
namık cem

o günlere taşıdınız
kutlarım
namık cem

Hangi şartlarda geçerse geçsin.O tertemiz,saf,masum yılları özlememek mümkün mü dostum.Hatta unutmak mümkün mü.1955 yıllarının İstanbul'unu,gel de bana sor.Zaman zaman kaçıyorum.Çocuklar,torunlar bıraksalar hiç gitmek istemiyorum.Çocukluğumun istanbul'u hayallerde kaldı.Kutluyorum.Tam puanla selam ve sevgiler