Çocuk Yıllarım Şiiri - Yusuf Ziya Karataş

Çiğdem değneğim vardı armut dalından
Kıyamazdım çocuktum tatlıydı canımdan
Çiğdemleri kazınca,öper koklar saklardım
Güvenmezdim kimseye ayırmazdım yanımdan

Çocuksu hayallerim üstündeydi bulutların
Dağ gibi dururdu arkamda umutlarım
Çiğdemleri sayardım gülü olanlar bir yana
Gönülsüzce bakardım gülü olmayanlara

Her on mayısta basınca yeni yaşıma
Bir kelebek bir böcek çıkardı karşıma
Doğum günümü kutlardım hem de çocuk başıma
Çok sırlar döktüm o iki arkadaşıma

Bazen çayırlarda uyur bazen kırlarda oynar
Toprak buharlaşır gelincikler açar
Papatyanın gülüşüyle gelirdi bahar
Çocukluğum o bahardan daha da bahtiyar

Bulutlar atım olur dört nala giderdim
Gökyüzü deniz olsa hergün yüzsem derdim
Ay dedeyi her görüşte çok selam gönderdim
Gök kuşağının rengine ben ne adlar verdim

Daldan dala konardı çocuksu hayallerim
Kırlarda papatya toplardı o minnacık elim
Ay dede şarkısını söylerken dilim
Hayal gibi geçti gitti benim mutlu günlerim.