Çocuk Masumiyeti Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Çok değil de beni görseydi gözlerin
Beni duysaydı kulakların
Sevdanın gömleğini yüreğime ilikleseydi ellerin
Ama sen ayrılığı yamaladın kırık parmak uçlarıma
Acıyı ilikledin sol kaburgamın altına
Şimdi figan feryat boşuna
Kesildikçe kesmeyi öğrendi dilim
Kırıldıkça kırmayı öğrendi ellerim
Şatafatlı hayatların kıyısında öksüz kaldı tüm hayallerim
Ben kimliksiz kaldım

Yanağımı okşamaz oldu akşam yelleri
Bedenimi Islatmaz oldu aşk yağmurları
Ve adımı yazmaz oldu kader kalemi
Umarsızca biten silgim oldu benim
Kiminin altını kiminin üzerini çizdiren hayat
Senin üzerini çizdir di diye niye isyan edersin
Gitmeyi isteyen sen değilmiydin

Şimdi paslı ve küflü aşk kelimesi dudaklarımda
Cam kesiği dilimde
Hoyrat çıplak ayakuçlarım
Besmelesiz tüm dualarım
Kentin kaldırım taşlarında bıraktım çocuk masumiyetimi
Kirlendi ellerim

Bir köşede kanayan gözler benim
Alt yapısı bozuk göz bebeklerim
Çürümeye yüz tutmuş yarınlar
Ah benim bu vurdumduymaz hallerim
Sıyırıyorum kabuğundan ölü derimi
Ve yeniden doğuruyorum umut bebeklerimi
Artık hükümsüz tüm acılar
Ve ben kapatıyorum gözlerimi

Öp beni anne büyümek kanatıyor yüreğimi
Büyümek istemiyorum
Sakla beni koynuna almasın Azrail
İzin verme öldürmesin beni acılar
İzin verme anne